Artikel in het NHD: Wisseling van de wacht in Reddingmuseum Dorus Rijkers: van de bollen naar de boten

Artikel in het NHD: Wisseling van de wacht in Reddingmuseum Dorus Rijkers: van de bollen naar de boten

Jan de Ruiter en Leo Kapiteijn bij het Reddingmuseum op Willemsoord. © Foto RedMouse

Bron: Artikel in NHD door Jan Ambriola

De Ruiter woont in Callantsoog en is ruim zeven jaar directeur-bestuurder van het Reddingmuseum geweest. Hij heeft een maritieme achtergrond als stuurman op de koopvaardij en werd daarna walkapitein bij Placid Oil in Den Helder. Hij beëindigde uiteindelijk zijn loopbaan als hoofd varende dienst bij het loodswezen. Sinds 1984 is hij vrijwilliger bij de KNRM en dat blijft hij nog doen in Callantsoog.

„Je moet altijd stoppen op je hoogtepunt”, zegt hij. „Voor mijn gevoel is dat hoogtepunt nu gekomen. Ik heb hier prachtige jaren gekend maar het is tijd voor een nieuw gezicht. Het was in mijn tijd soms puzzelen hoe we de financiële eindjes aan elkaar konden knopen maar dat is gelukt. Uiteindelijk hadden we voor corona alles piekfijn op orde. Daarna konden we weer opnieuw beginnen maar daar hadden meer bedrijven ’last’ van.”

Jan de Ruiter en Leo Kapiteijn bij de reddingsboten van het museum. © Foto RedMouse

De Ruiter vervolgt: „Ik ben trots op mijn staf en de 62 vrijwilligers die betrokken zijn bij het museum. Toen ik hier begon werkte ik vijf dagen in de week. Inmiddels zijn dat drie dagen geworden. De zaak is goed op de rails gezet en iedereen weet precies wat zijn taak is. Dat is niet alleen mijn verdienste. Dat geldt voor ons allemaal. Ik ben bijzonder blij met de teamgeest die hier heerst. Iedereen heeft hart voor de zaak.”

Hoogtepunt

De Ruiter noemt het een hoogtepunt dat het museum dit jaar naar de 18.000 bezoekers gaat. ,,Toen ik kwam waren dat er 12.000. Voor corona naderden we al de grens van 17.000 maar toen zakte alles in elkaar. De bevlogenheid van de vrijwilligers bleef overigens. Ik ben er ook trots op dat we de reddingboot Abraham Fock verkregen. Daarnaast is er nu een VR-presentatie in de reddingboot Nh 1816 en hebben we de tentoonstelling ’Gezonken Reddingen’. Er kan (nog) niet getrouwd worden in het museum maar er zijn wel vaak trouwfeesten, bedrijfsuitjes of educatieve bijeenkomsten.”

Leo Kapiteijn en Jan de Ruiter, de komende en gaande man van het Reddingmuseum Dorus Rijkers. © Foto RedMouse

Een klein half jaar geleden solliciteerde Kapiteijn als vrijwilliger bij het Reddingmuseum. De Ruiter zag meteen wat hij in zijn mars had. „Ik wees op mijn stoel en zei: ’deze is vacant’. Hij moest dat even thuis overleggen en na twee weken was het rond. Ik zou hem willen meegeven: koester je staf en je vrijwilligers want zonder hen red je het niet.”

Bloembollen

Kapiteijn woont in Anna Paulowna en is een telg uit het bekende geslacht Kapiteijn. ’Kapiteyn Group’ in Breezand is een internationale groothandel in bloembollen. Hij was commercieel handelsman maar is inmiddels gestopt. Nog zijdelings is hij betrokken bij het bedrijf.

„Ik zit van kinds af aan in de bollen en toch ben ik altijd met bootjes in de weer geweest", vertelt hij. ,,Ik had een roeibootje, daarna een motorboot en ik ben fervent zeiler. Ik had zelfs de ambitie om naar de zeevaartschool te gaan maar bleef uiteindelijk toch in het familiebedrijf werken. Een tijd lang was ik voorzitter van de jeugdcommissie van de Marine Watersport Vereniging. Het is leuk om jonge mensen te enthousiasmeren voor het zeilen en ze het water op te krijgen.”

Jan de Ruiter en Leo Kapiteijn in het museum. © Foto RedMouse

Kapiteijn stelt dat De Ruiter graag nog de entree van het museum had willen verbeteren en een shop in het museum had willen realiseren. ,,Nu liggen de artikelen in een vitrine. Er zou een aparte winkel in het museum moeten komen waar alles goed zichtbaar uitgestald ligt. Dat zijn allemaal dingen waar ik naar wil kijken”, stelt hij.

„Ik zie veel uitdagingen. Van oudsher ben ik een projectenman en ik wil niet alleen maar op de winkel passen. Het is nog te pril om op allerlei zaken vooruit te lopen. Ik heb zeker eigen ideeën over de bedrijfsvoering maar eerst wil ik mij goed inlezen en het personeel en de vrijwilligers leren kennen. Dan weet je waar iemands sterke punten liggen en wat iemands ambities zijn. Goed luisteren is soms beter dan goed spreken.”

Jongeren

„Ik was laatst in het Stedelijk Museum in Amsterdam en ik betrapte mijzelf erop dat ik, nu ik weet dat ik hier aan de slag ga, met andere ogen naar een museum kijk. Het zou mooi zijn om meer jongeren te bereiken en te betrekken bij het museum. Ik zie, vooral in de ’botenwereld’ maar ook in het verenigingsleven, een vergrijzing plaatsvinden. Het is een uitdaging om de jeugd te bereiken en ze enthousiast te maken. Daarnaast kleur ik graag buiten de lijntjes en sta ik voor innovatie en samenwerking, zowel intern in het museum als extern richting andere musea, bedrijven en scholen.”

Hij besluit: „Ik heb er onwijs veel zin in en gelukkig heb ik mijn achternaam mee."